Deelname aan een rally voor historische motoren Wagrain, Oostenrijk, september 2024

[1037cc]

Deelname aan een rally voor historische motoren Wagrain, Oostenrijk, september 2024

De aanleiding
In september 2023 heb ik veel plezier beleefd met vrienden tijdens een rondrit op Sardinië. We verheugden ons al op de 2024 editie, toen we hoorden dat deze door omstandigheden niet door zou gaan. Eén van deze vrienden is lid van een internationale Club van historische motorfietsen. Ieder jaar wordt er ergens in Europa een treffen georganiseerd en de 2024 editie zou plaatsvinden in Wagrain, Oostenrijk. Hij vroeg of ik zin had om mee te gaan. Tuurlijk, altijd zin, maar zou de Oostenrijkse organisator mij wel willen laten deelnemen op een moderne V-Strom? Snel een mail gestuurd en nog sneller kreeg ik antwoord dat ik meer dan welkom was. Dat liet ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen en heb gelijk het inschrijfgeld overgemaakt.

De reis naar Wagrain (Oostenrijk)
Mijn vriend zou zijn kostbare klassieker vervoeren in een bestelbus en daarmee voorkwam hij het hele stuk naar Wagrain in het zadel te moeten doorbrengen. Dat was voor mij iets anders. Ik vertrok een paar dagen later naar het adres van Jörg in het uiterste zuid-oosten van Duitsland, niet ver van Salzburg. Zo'n 40km ten zuidoosten van Würzburg (Frankenland) had ik via booking.com een overnachting gepland op een Weingut. Ik kon daar na aankomst mij gratis en onbeperkt aan wijn laven, maar tijdens motorvakanties drink ik geen druppel alcohol. Die dag had ik bijna 620km afgelegd vanuit de Randstad. Motor kon ik stallen in een ruime schuur. Mooie kamer op de eerste etage. Voor het diner werd ik verwezen naar een restaurant in de dorpskern, een paar honderd meter lopen.

[1037cc]

20240916_185840.jpg

Tweede etappe naar Wagrain
Na een goed ontbijt was ik alweer vroeg op pad. Voor de volgende reisbestemming naar Jörg had ik nog zo'n 400km voor de wielen. Die etappe verliep voorspoedig, zij het dat het saaie snelweg kilometers waren. Dankzij m'n TomTom vond ik zijn adres snel. Op de weg hadden beide vrienden een groot kartonnen bord met een pijl en mijn naam tegen een auto gezet, zodat ik de oprit niet voorbij zou rijden. Die avond zijn we gedrieën naar het centrum gewandeld om een hapje te eten. Het bleek dat Jörg ook al een mooie klassieker in huis had. Op het motorblok werd open hartchirurgie toegepast; het lag geheel uit elkaar om een nieuwe donor krukas te ontvangen. Dat kon die dag niet meer gerealiseerd worden. De volgende ochtend ging de vriend met zijn bus en motor naar Wagrain, terwijl Jörg en ondergetekende op de motor vertrokken. Jörg wist als local een mooie kronkelroute die de snelwegen vermeed (daar had ik inmiddels al genoeg van gezien). Zo reden we over de "Filzensattel" (1.290m) waar nog een best pak sneeuw lag, gelukkig naast het wegdek. Ook later die week zouden we boven de 1.200m nog heel wat sneeuw zien.

20240918_120557.jpg

20240919_085007.jpg

Wagrain, Oostenrijk
Later die dag kwamen we aan in Wagrain. Dit dorp is bij veel Nederlanders bekend van de wintersport. Hotel Sonne had speciaal voor onze groep de deuren geopend. Ik schat dat er toch wel zo'n 50~60 personen deelnamen aan deze rally. Diner en ontbijt waren geheel conform verwachting, prima! In het dorp waren wegwerkzaamheden aan de gang om enkele rotondes aan te leggen. Wij stuurden handig om de verkeersopstoppingen heen als we naar het hotel op weg waren of daar juist vandaan kwamen.

Rode draad
De organisator had in de buurt een ruime garage, voorzien van alle gemakken, inclusief het gemak der gemakken: een toilet. Je reinste mancave die garage. Hij was daar bezig om van splinternieuwe onderdelen een (replica) Vincent op te bouwen. Als er even niets te doen was gingen we chillen in die garage, het bleek de rode draad die week. Ondertussen werd er gewerkt aan een klassieke Vincent. De ontsteking van deze motor was kaduuk. De onderdelen die voor de vonken moeten zorgen zijn gemonteerd op de plek waar op moderne motoren vaak een bellypan te vinden is. Na een stevig potje sleutelen startte de motor met de alternatieve ontsteking, echter hij liep slechts op één cilinder. Helaas bleek deze nieuwe ontsteking, "made in England" ( niet goed te werken en néé, het was géén Lucas ontsteking (Lucas heeft de bijnaam “Prince of Darkness”).

[1037cc]

De rally en het programma
Tevoren hadden we het programma van de rally gekregen. Start op woensdag 18 september en de laatste activiteiten al op zondag 22 september. De rit op zaterdag was optioneel.

20240918_180924.jpg

20240918_180455.jpg

Donderdag
Op donderdag hadden we in ieder geval een superleuke rit door het mooie landschap tot het tijd werd voor de lunch. Deze was georganiseerd bij een vriend van de organisator. Behalve dat deze vriend een prachtig groot huis had, had hij ook een enorme ruimte met 2 etages voor zijn privé museum. Hierin slechts een kleine werkplaats, aangezien er véél ruimte nodig was voor zijn enorme verzameling vooroorlogse motorfietsen. Nu zijn dat soort motoren niet helemaal mijn ding, maar mooi/fascinerend zijn deze tweewielers wel. Er stonden trouwens drie of vier Brough Superiors (voor de niet kenners: "de Rolls Royce onder de motoren"), die mij in rijklare staat leken. Verder een leuke cabriolet van Steyer dat voor de oorlog auto's bouwde en gelieerd is aan Puch. Hierna ging het verder over slingerwegen en landden we de tweede helft van de middag in het beroemde Café Zauner in Bad Ischl. Koffie en gebak smaakten er voortreffelijk.

20240919_115701.jpg

Vrijdag
Een dag later hadden we alweer een geweldige bergrit. We stopten op de Hochkönig en werden op het terras op een Alpenwei bediend door de grote zus van Heidi. Daarna reden we naar Bischofshofen. Daar kregen we een rondleiding door de Liebherr fabriek waar zware shovels en bulldozers worden gebouwd. Voor het fabrieksbezoek had de organisatie een lunch in de open lucht georganiseerd.

[1037cc]

Zaterdag
Alweer een dag later gingen we met een groep chillen in de mancave en doken een aantal specialisten op de kapotte ontsteking van de Vincent. De eerdere reparatie was niet gelukt, doordat het alternatieve onderdeel kapot bleek en slechts een vonk bij één van de twee cilinders afleverde. De eigenaar had nog een troef: een race ontsteking van weer een ander Brits merk. Na een tijdje was die gemonteerd. Nu liep de motor wel op beide cilinders. Daarna volgde een uitgebreide proefrit. Toen ging er onderweg helaas iets niet goed. De precieze oorzaak weet ik niet, maar we moesten deze Vincent achterlaten. Die zou later met een bus opgehaald worden. Gelukkig viel deze Vincent hier al door de mand en niet onderweg naar zuid Italië waar de eigenaar met de groep heen wilde. Toen de groep naar zuid Italië vertrok stapte hij op een oer betrouwbare, maar vergeleken met de Vincent, ietwat saaie BMW R 60/5.

20240919_115248.jpg

Zondag, afsluiting van de Rally
Op zondag werd de rally afgesloten met een barbecue en lokale lekkernijen in het centrum van Wagrain. Daarbij werden ong. 20 Vincents tentoongesteld. Na deze bijeenkomst nam ik al van veel nieuwe vrienden afscheid. Zij wilden niet wachten tot maandagochtend en gingen naar huis.

20240920_122730.jpg

20240920_162052.jpg

Tripje naar zuid Italië, maar niet voor mij
Echter, de échte diehards, toch nog een man of 6, gingen nog even een week naar het zuiden van Italië. Ook Jim (84!) was van de partij. Ondergetekende zag af van die trip, want dan had ik nog het hele stuk van zuid Italië terug naar het westen van Nederland moeten rijden. Ik had andere plannen! Op maandagochtend leverde ik de hotelsleutel in. Inmiddels had ik een hotel geboekt in Schönau am Königssee, een geweldige keuze, zo zou blijken. Ik had daar een uitstekende en ruime kamer. Bijkomend voordeel: de keuken van het hotel was voortreffelijk. Voor vertrek uit NL had ik mijn laptop ingepakt. Dankzij de goede wifi kon ik naar het Nederlandse nieuws en mijn favoriete TV programma kijken op BBC First.

[1037cc]

Solo op pad in zuidoost Beieren en Oostenrijk
Met alle vrienden onderweg naar huis of zuid Italië heb ik vanuit Schönau am Königssee mooie tochten gemaakt. Als eerste op mijn lijst stond de Burcht Hohenwerfen. In 1968 is hier de klassieke oorlogsfilm "Where Eagles Dare" opgenomen met Clint Eastwood en Richard Burton in de hoofdrollen. Er was trouwens een kleine tentoonstelling te vinden over de opnamen van de film in 1968. De oerversie van deze burcht was gesticht in de 11e eeuw en daarmee was dit stuk erfgoed al ruim 1.000 jaar oud. Toen ik dit complex betrad stond er een roofvogel show op het programma. De valkenier werkte met valken, sperwers en zelfs een steenarend en een gier. Deze dieren hadden hele ruime kooien ter beschikking binnen de muren van het complex. Na ook nog een rondleiding door de Burcht had ik voldoende tijd voor een flinke motortoer in de omgeving.
's Middags ben ik gestopt om op het terras van hotel Neuhäusl neer te strijken. Dit was enkele tientallen meters over de Duits-Oostenrijkse grens. Het weer was zonnig, maar niet te warm, dus goed toeven op dat terras en vooral: lekker eten. Daarna ben ik uiteindelijk via Berchtesgaden terug naar "huis" gereden (zo voelde dat fijne hotel in Schönau al snel).

Burg Hohenwerfen.jpg

IMG-20240923-WA0007.jpg

Berchtesgaden en Obersalzberg
Op dinsdag wilde ik Berchtesgaden, m.n. de Obersalzberg en het Kehlsteinhaus bezoeken. Berchtesgaden was vlakbij mijn hotel en de weg erheen ging stijl omhoog. Deze omgeving is berucht vanwege het pikzwarte verleden van Hitler en de nazi's. Op de Obersalzberg had hij zijn woonhuis, de "Berghof". Veel andere partijbonzen hadden hier huizen laten bouwen of chalets laten onteigenen. In 1952 hebben de Amerikanen de Berghof opgeblazen en sindsdien zijn veel bouwwerken van de nazi's door de staat Beieren afgebroken of aan de rechtmatige eigenaren teruggegeven. Sommige panden hebben het overleefd, zoals een gebouw waarin tegenwoordig een voorlichtingscentrum is gevestigd. Dat heb ik uiteraard bezocht. Vandaar kan je in het tunnelcomplex onder de Obersalzberg en dat was aangelegd om de nazi kliek te beschermen tegen eventuele bombardementen. Lang geleden ben ik daar al eens in geweest en sloeg het daarom over. Ik wilde nog een andere plek bezoeken en vroeg de medewerker van het centrum hoe ik daar kon komen. De man weigerde min of meer om mij te informeren. "Er was immers niets meer te zien". Ja, ho even, mag ik dat zelf uitmaken? Ik begrijp dat Beieren de sporen van het pikzwarte nazi verleden wil vergeten en zoveel mogelijk uitwissen, maar daarmee valt het nazi verleden nog niet te ontkennen. Gelukkig ontmoette ik een Nederlands stel dat mij haarfijn uitlegde hoe ik moest lopen. Een flinke wandeling vond ik geen bezwaar, omdat ik door al dat motorrijden toch al niet zo goed in beweging kwam. Uiteindelijk heb ik 2 uur gewandeld en dat voelde prima!
Helaas was het Kehlsteinhaus, ofwel het "Adelaarsnest" (op 1.838m hoogte) tot 2 oktober gesloten, dus dat moet wachten tot ik weer eens in de buurt ben. Overigens mag je het Adelaarsnest (Kehlsteinhaus) niet verwarren met Schloß Adler uit bovengenoemde film. Aangezien het Adelaarsnest gesloten was heb ik de rest van de middag gebruikt om nog een geweldige tocht te maken over de prachtige en bochtige wegen in de omgeving.

Kehlsteinhaus (Adlernest).jpg

Großglockner en Salzburg
De woensdag had ik ingeroosterd voor de beklimming van de Großglockner, met 3.798m de hoogste berg van Oostenrijk. Ik ben naar de tolpoort in Bruck gereden en heb daar €40 afgetikt voor toegang tot de berg. Ik had mij extra warm aangekleed, omdat de temperatuur (berg-op) per 100 meter hoogteverschil wel een graad kan dalen. Aanvankelijk ging het prima en scheen er wat zon, maar naar mate de weg steeg werd het kouder, uiteindelijk flink kouder. Ik bereikte de parkeerplaats "Fuscher Törl 2" op 2.428m. De weg slingerde daarachter door met nog meer parkeergelegenheid en een soort van restaurant.

[1037cc]

Op de eerste parkeerplaats ben ik een koffietent ingedoken, omdat het inmiddels écht koud was en er achter de berg een gitzwarte lucht verscheen. Toen ik de koffie achter de kiezen had en verder wilde bleek de wind aangewakkerd tot stormkracht en kwamen er kleine hagelstenen naar beneden. Ik ben nog wel doorgereden tot de tweede parkeerplaats, maar vond het eigenlijk niet meer verantwoord. Het weer leek alleen maar slechter te worden en de lucht nog zwarter dan gitzwart. Op dat moment besloot ik om terug te rijden. Ik had geen zin in problemen in het hooggebergte. De weg terug ging gelukkig goed en de storm en hagel liet ik letterlijk snel achter mij. Ik reed kennelijk de goede kant op. In mijn spiegels zag ik echter dat die pikzwarte lucht nog steeds aanwezig was. Aangezien dat noodweer toch een streep door mijn plannen had gehaald besloot ik om dan door te rijden naar Salzburg. In die stad was ik eerder geweest. Ik parkeerde naast de rivier en wandelde het centrum in. Mijn vader noemde Salzburg, Luzern en Innsbruck altijd "de drie parels in de Alpen". Daar ben ik het volledig mee eens, zij het dat ik Luzern de mooiste van deze drie steden vind. Salzburg is bekend van het geboortehuis van Mozart. Ik heb een goede stadswandeling gemaakt en vergaapte mij met name aan de mooie winkels.

GG.jpg

20240925_134550.jpg

Salzkammergut, Fuschl am See
Donderdag zou mijn laatste dag in Oostenrijk zijn en ik heb 'm gebruikt voor een mooie tocht door het Salzkammergut, een streek ten oosten van Salzburg. Er liggen daar leuke (toeristische) plaatsen en meren waar ik als kind met m'n ouders op vakantie ben geweest. De streek wordt doorkruist door prachtige brede wegen waar je goed door kan rijden (lees: flink kan gassen ). Laat die middag, na mijn verblijf in het toeristische Fuschl, ging ik uiteindelijk terug naar mijn hotel. 's Avonds heb ik alvast mijn spullen ingepakt om de volgende ochtend na het ontbijt snel te kunnen vertrekken.

20240926_120948.jpg

[1037cc]

20240926_140730.jpg

Naar Frankfurt
Ik zou vanuit Schönau naar een plaats nabij Frankfurt rijden. Eén van de Duitse deelnemers aan de rally van historische motoren had mij gevraagd om bij hem en z'n vrouw langs te komen. Een onderdeel van het bedrijf waar hij werkte was gesloten en daardoor was hij werkeloos geworden. Aangezien ik mijn laptop paraat had heb ik op een avond een 10-stappenplan in het Duits voor hem geschreven over hoe weer een nieuwe baan te vinden. Gelukkig ben ik zelf nooit een dag werkeloos geweest, maar in een wat mindere periode binnen de organisatie waar ik werkzaam was, moest ik wel regelmatig solliciteren en job hoppen om aan de slag te blijven. Ik prees mijzelf gelukkig dat dat altijd gelukt is en ik geen dag heb thuisgezeten. Duitsland is een modern industrieland, maar op sommige punten lopen ze toch wel wat achter op het veel progressievere Nederland, that's clear. Na aankomst en kennismaking met zijn leuke vrouw hebben we gedrieën in een naburig restaurant gegeten en heb ik mijn 10-stappenplan nog verder toegelicht. N.B. een paar maanden later kreeg ik bericht dat hij daadwerkelijk een nieuwe baan had gevonden. Enkele van mijn tips hebben kennelijk geholpen.

Vrijdag, naar huis via Eifel en Ardennen
Vrijdag, de laatste dag van deze trip wilde ik in ieder geval 's avonds thuis zijn. Vanaf Frankfurt ben ik via de snelweg naar de Eifel regio gereden. Thuis had ik een historische route op de computer voorbereid die mij door de Belgische Ardennen zou leiden. De route lukte probleemloos, tot op een bepaald punt waar de weg was afgesloten voor een échte autorally. Ik was blij dat het mij zonder veel problemen lukte om om het afgesloten deel heen te rijden en elders de route weer oppikken. Mijn richtingsgevoel is namelijk niet zo ontwikkeld.

Gesneden.jpg

In Luik werd ik in een tunnel nog flink gesneden door een auto die centimeters voor mij invoegde. Niet goed te zien op de foto, maar de Belgische Mercedes ging echt rakelings voor mij langs, het was echt cm werk. Daarna zat ik op de snelweg naar de Randstad en was begin van de avond weer thuis. In totaal had ik in de bijna twee weken bijna 3.400km afgelegd.

Conclusie over de V-Strom
Die conclusie is eigenlijk heel kort: de V-Strom is een geweldige reismotor en een uiterst trouwe reisgenoot. Na de trip naar Oostenrijk en eerder dat jaar naar Zweden (3.100km) kan ik alleen concluderen dat de V-Strom een topper is! Hij laat zich goed als pakezel gebruiken, stuurt als de beste en wil probleemloos berg-op. Ik kan werkelijk geen negatieve punten bedenken!

[Calimero]

Leuk verslag Tony

Gelukkig werd België voor jou geen Waterloo en ben je na je mooie reis heelhuids thuisgekomen.

Leuk dat ik van je reis heb kunnen meegenieten

[Eikie]

Dank voor het delen van je reis. Erg leuk geschreven.

Ik heb een soortgelijke ervaring op de Grossglockner. Bij het passeren van het toll station vertelde de aardige mevrouw dat we goed de weersomstandigheden in de gaten moesten houden. Wij waren op tijd van de berg af. Bij thuiskomst in het hotel vertelde de eigenaar dat we op de webcam konden zien dat er 20cm sneeuw gevallen was en was de pas voor alle verkeer gesloten. Pfff

[Dascher]

Erg leuk om te lezen

[1037cc]

20240925_134610.jpg

Bij het teruglezen realiseerde ik mij dat ik nog een belangrijke foto vergeten was: mijn V-Strom op de Großglockner, althans op de parkeerplaats "Fuscher Törl 2" van de Großglockner op 2.428m.

[Mort]

Prachtig verslag! Gezond jaloers