Retourtje Zweden, 3.100km
Maanden had ik er naar uitgekeken: op de motor naar Zweden. Ik was er twee maal eerder geweest, toen met het vliegtuig, maar nu op 2 wielen gewoon omdat ik er de tijd voor had. Opeens kwam de datum snel dichterbij, daarom koffers en tassen van zolder en inpaklijst geprint. Dat is mijn garantie om niets te vergeten. Verder had ik een reparatie setje voor tubeless banden aangeschaft, omdat een groot deel van de route mij door dunbevolkt gebied zou leiden. Naast een roltas van Enduristan had ik sinds kort twee kleinere tassen van hetzelfde merk, allemaal 100% waterdicht. De kleinere tassen konden links en rechts aan de valbeugels vastgesnoerd worden. Dat geeft een ietsjes betere gewichtsverdeling en het staat natuurlijk heel stoer. Daarover later meer.
20240523_091909.jpg
Klaar voor vertrek
Hanzestad Lübeck
Aanvankelijk zou ik op woensdag 22 mei vertrekken, maar door het slechte weer die dag, besloot ik om mijn vertrek met 24 uur uit te stellen. Op donderdag was het droog en niet al te warm of zonnig, gewoon redelijk reisweer. Goed geslapen, wekker om 07.00u en om 09.00u reed ik de straat uit. Eerst zo'n 16 graden en langzaam werd het ietsjes warmer die dag, maar het hield niet over. Reisdoel was Lübeck, de hanzestad in Noord Duitsland, zo'n 60km voorbij Hamburg. De dagteller bleef staan op een dikke 570km. Tevoren had ik via booking.com een hotel in het centrum van de stad gereserveerd. Dat gaf mij de gelegenheid om 's avonds te voet het centrum te verkennen en een hapje te eten. De motor had ik in een parkeergarage gezet en mijn gebrek aan beweging die dag werd ruimschoots gecompenseerd doordat ik mijn bagage naar mijn kamer moest brengen. De douche deed goede diensten en daarna ging het richting centrum. Vrij snel vond ik een druk restaurant. Na na 20 minuten wachten bleek er geen plek en ben ik doorgelopen. Daarna zag ik een Vietnamees eethuis en daar heb ik heerlijk gegeten tegen een zeer schappelijke prijs. Achter het restaurant een plein met middeleeuwse gebouwen, waaronder het stadhuis.
20240523_193420.jpg
Stadspoort Lübeck uit de 15e eeuw
20240523_201941.jpg
Historisch plein in het stadscentrum met het stadhuis
Volgende stop Roskilde
Na het ontbijt zette ik mijn motor bij de zijingang om 'm op te laden. Dat scheelde mij steeds een flinke wandeling. Op de TomTom had ik mijn volgende reisdoel al ingetoetst, n.l. Roskilde in Denemarken, slechts 260km down-the-road. Dat zou mij maar een paar uur kosten en kon ik vervolgens het Vikingmuseum bezoeken. Het eerst stuk van deze etappe ging naar Puttgarden. Uit die plaats vertrekt de veerboot naar Rødby Havn in Denemarken. Aangezien ik dit land voor het eerst bezocht kon ik het op mijn lijst van bezochte landen bijplussen. Na een file voor Puttgarden – waar ik handig omheen stuurde – volgde er nog een steile brug en vervolgens stond ik in de rij voor de veerboot. Daar raakte ik in gesprek met vriendelijke Zweedse bikers, maar lang duurde dat gesprek niet, want we mochten aan boord. Nog ff snel een ticket aangeschaft. Aan boord konden we ons gesprek voortzetten en kon ik wat eten. Ik werd gewaarschuwd dat in Zweden veel automobilisten met hun mobiele telefoon bezig zijn. Na 45 minuten konden we van boord en begon de saaie trip naar mijn reisdoel. Dat lag zo'n 15km van Roskilde. Het was inmiddels wel lekker warm en zonnig. Nadat ik mijn bagage in het hotel gedumpt had zette ik koers naar het Vikingmuseum. Begin jaren '60 zijn er in een fjord liefst 5 verschillende typen Vikingschepen gevonden. Dit ong. 1.000 jaar oude erfgoed is door archeologen uit het water gehaald en de schepen zijn gepreserveerd voor het nageslacht. Ze leverden een schat aan informatie op over bouwwijze, ouderdom, gebruikte houtsoorten e.d.. In het museum zijn inmiddels verschillende schepen nagebouwd. Machtig interessant! Op YouTube is er genoeg te vinden over Roskilde en de Vikingschepen. Hierna scoorde ik op weg naar het hotel nog een prima diner.
---- Helaas lukt het niet om meer dan 3 kleine foto's toe te voegen ----
afb. Replica Vikingschip
afb. Verschillende typen replica Vikingschepen
Dag 3 naar mijn bestemming in Zweden
Door de relatief korte rit naar Roskilde kreeg ik op dag 3 juist een lange rit voor de kiezen: bijna 670km, . . . slik. Zo'n afstand op 2 wielen zou voor mij een absoluut record betekenen. Het was bewolkt, maar droog, af en toe liet de zon zich zien, terwijl het niet te warm was. Eigenlijk helemaal niet zo gek voor zo'n record. Een te nemen “hindernis” (tol €26) was de Øresund brug/tunnel die van Kopenhagen over de Sont naar Malmö in Zweden voert. In mijn beleving was de tunnel een horizontale buis die uitkomt op een kunstmatig eiland. Daarna klim je naar een maximale hoogte van 57m. Geweldig staaltje techniek, enigszins vergelijkbaar met de Pont de Normandië (hoogte 52m) bij Le Havre waar ik een paar weken eerder met mijn vrouw in de auto overheen reed. De Pont de Normandië heeft overigens geen aansluitende tunnel o.i.d.
Hierna was het in Zweden vooral kilometers maken. Michiel had mij geadviseerd om de “oostelijke” route te nemen, richting Jönköping, omdat de meer voor de hand liggende route via Gotenburg erg druk is en er flinke wegwerkzaamheden plaatsvinden die weer files opleveren. Uiteraard kan je daar met de motor langs, maar met de kofferset is de motor wel wat breder dan normaal. Bovendien mijd ik liever de drukte en al helemaal bestuurders die met hun mobiel bezig zijn.
afb. Voormalige Volvo Penta fabriek
afb. Blik op Jönköping aan het meer
De trip ging verder voorspoedig. Een tankstop combineerde ik vaak met een kop koffie en een broodje. Op het parkeerterrein van zo'n uitspanning zag ik een groepje Zweedse hillbillies, jongens en meiden. Ze zaten, lagen, hingen in oude Amerikaanse auto's uit de jaren '60. Die auto's waren flink geprepareerd. Wegrijden leverde een bizarre vertoning op: de voorkant kwam omhoog tot de achterbumper het asfalt raakte. Terwijl de achterkant van de auto over het asfalt schraapte bleven de passagiers zitten, liggen, hangen. Kennelijk wordt het door de vingers gezien door de Politie. Ik had er verder geen last van. Helaas had ik op dat moment mijn camera niet paraat om dat staaltje Zweedse folklore vast te leggen. De dagteller stond nu op zo'n 300km en was nabij Jönköping beland. Na deze stad veranderde er iets. Minder auto's op de weg, wegen iets smaller en ze leken meer op provinciale wegen. Op sommige stukken een extra rijbaan om in te kunnen halen. Hier langs de weg 3 stalen kabels als vangrail. Of dat heel veilig is voor motorrijders heb ik maar niet uitgeprobeerd. Op route 26 (Noord) kwam ik langs een Volvo fabriek (Volvovägen in Skövde) waar vroegâh Penta scheepsmotoren werden gemaakt. Mariestad en Kristinehamn en Karlstad waren mijn volgende reisdoelen. Daarna werd het landschap nog leger en reed ik vrijwel constant door de bossen en velden. Een absoluut gebrek aan leuke dorpen met een plein en een terras werd gecompenseerd door af en toe een benzinepomp gecombineerd met Burger King of McDonalds. Dat was het dan. Gelukkig was het vanaf Karlstad nog maar een kleine 100km en was ik om 18:30u op mijn bestemming. Hemelsbreed maar zo'n 150km ten oosten van Oslo.
afb. Het land van meren en bossen
Terugreis, door Zweden
Hierna volgde een aangenaam verblijf in Zweden. We hebben samen 3 zijden van het houten huis (1937) geschilderd, met een tractor (voorzien van PTO as en weidedors) het gras gemaaid en nog tal van andere klussen uitgevoerd. We zijn nog langs een . . . . . . . baan gereden, maar daar was alles uitgestorven. Tijd gaat echter te snel als je het naar je zin hebt. Vanwege
afb. Deze gevel knapte zienderogen op
afb. Kubota B6000 bewees goede diensten, aangezien het gras 4 kontjes hoog stond
een belangrijke afspraak had ik beloofd om op 8 juni thuis te zijn. Daarom ben ik na 11 dagen op woensdag 5 juni alweer vertrokken. Mijn 2 extra waterdichte tassen heb ik niet meer aan de valbeugels geknoopt, maar achter mij op de bagagerol vastgemaakt. Ik had de indruk dat ze op de heenreis het benzineverbruik verhoogden. Op de ochtend van mijn vertrek regende het behoorlijk. Dus regenjack over m'n leren motorjack. In mijn waterdichte moonwalk outfit stuurde ik naar de 250m lange oprijlaan. Het pad – – zeiknat – – gaat eerst wat omhoog om vervolgens met een bocht naar links behoorlijk naar beneden te gaan. Ik durfde de rem niet aan te raken en ging daarbij steeds harder. Met m'n benen probeerde ik wat af te remmen en de motor overeind te houden, hetgeen gelukkig lukte. Heelhuids, maar met het zweet op mijn voorhoofd had ik de eerste 250m achter mij, nog 540km te gaan tot Helsingborg.
afb. Vertrek in de regen. Er zou nog veel meer regen volgen die dag, . . . .
Ik had besloten dezelfde route terug te nemen om de drukte bij Gotenburg te vermijden. De eerste 150km bleef het maar regenen. Door harde windstoten uit het westen (van rechts) was het soms moeilijk om op de gekozen lijn te blijven. Afwisselend reed ik door eindeloze bossen die de wind braken en open stukken grasland waar je goed moest oppassen. Zo zag ik bijtijds een ree van ong. een meter hoog de weg naderen. Toen het dier de weg wilde opstappen zag het mij en draaide om. Tussen Mariestad en Kristinehamn bereikte de regen z'n hoogtepunt: alle sluizen van de hemelpoort openden zich boven mij. Een enorme stortbui was mijn deel. Zicht was beperkt tot 50m dus ik paste mijn snelheid aan ook al omdat de windstoten nog steeds probeerden om mij uit balans te brengen. Zo ging het een kilometer of 10 en ik vreesde al mijn geboekte hotel in Helsingborg niet te halen die dag, . . . . totdat ik in de verte een blauwe streep tussen de grijze wolken zag verschijnen. Zo'n 20~30km verder klaarde het tot mijn opluchting inderdaad op. Dat betekende dat ik ook harder kon rijden. Zonder verdere problemen bereikte ik mijn hotel in Helsingborg dat vlakbij het strand lag. Diner was nog een dingetje, maar ik zal jullie de details besparen. Volgende ochtend via de Lidl naar de ferry gereden. Je kan dan een combi-ticket kopen (€ 125, monopolisten!) voor de oversteek naar 1) Denemarken en 2) Duitsland.
Let op: zo'n combi-ticket geldt alleen op de dag zelf, zoals Michiel uitvond. Hij wilde de tweede oversteek een dag later maken en kon opnieuw betalen! Wachtend op de veerboot raakte ik in gesprek met een leuk stel (uit Finland en Vlaanderen, woonachtig in Spanje) die beiden op Harleys reden: zij op een 883 Sportster, hij op een Pan American. De overtocht duurde slechts 20 minuten, daarom bleven we bij de bikes. We namen afscheid om ieder voor zich de volgende 200km naar de veerboot in Rødby Havn af te leggen. Ik reed al niet langzaam, maar ik zag het stel een stuk voorbij Kopenhagen met een dikke 140km/u voorbij karren. Ik had geen zin in een bon en hield mij aan de maximum snelheid. Toen ik de parkeerplaats voor de veerboot naar Puttgarden bereikte stond het stel al op mij te wachten. Aan boord ontspon zich een leuk gesprek. Ze “deden” een rondje Europa. Daarbij vielen de afstanden die ik reed compleet in het niet. Er was nog wel een probleempje. Zij dacht de volgende benzinepomp niet te halen doordat ze zo hard had gereden en haar motor slechts een tank had van 12 liter. Volgens mijn TomTom was er zo'n 15km verder een Aral pomp te vinden. Op 150m van de pomp sloeg haar Sportster af. Haar man heeft haar de laatste meters naar het tankstation geduwd. Door het gewicht van mijn bagage was het tijdens de hele trip voor mij onmogelijk om de motor op de middenbok te plaatsen. Ik kreeg het idee dat ik de tank daardoor niet helemaal vol kon krijgen. Bij dat tankstation hebben we afscheid genomen. Ik zette koers naar een plaats ten zuidwesten van Hamburg. Het hotel lag aan een hele drukke weg, maar gelukkig lag mijn kamer aan de achterzijde waardoor ik geen verkeer hoorde. De avond werd bekroond met een geweldige maaltijd met asperges een een super lekkere schnitzel, je bent in Duitsland of je bent het niet, haha.
De laatste dag ging linea recta op huis aan. Op de saaie snelweg heb ik nog wel een persoonlijk record gevestigd: 151km/u, gemeten op de TomTom. (Ik ben normaal niet zo'n hardrijder). Op vrijdag 7 juni om 17u was ik thuis na in totaal bijna 3.100km. Of ik nog een keer naar Zweden ga? Ik ga zeker terug, maar of ik ga vliegen of opnieuw de motor neem is een goede vraag: ik weet het nog (steeds) niet.
